Al jaren vlogen George en FRED samen naar allerlei bestemmingen, overal ter wereld. De reizen verliepen altijd tot grote tevredenheid. Echter deze reis begon FRED opeens rood oplichtend te knipperen. George, gelukkig een ervaren piloot, wist niet hoe snel hij het vliegtuig veilig op de dichtstbijzijnde luchthaven aan de grond moest zetten.
Dat is dus het verhaal van George en FRED, het F****** Red Electronic Device. Op het moment dat FRED rood knipperend oplicht, weet George dat er iets gebeurt waardoor hij bij moet sturen, zijn handelen moet aanpassen om een goed resultaat te bereiken. In de voertuigindustrie en overal ter wereld waar wordt gewerkt met machines staat dit proces bekend als feedback.
Feedback betekent dat je op zijn minst moet luisteren en/of kijken wat er aan de hand is, in plaats van stug door te gaan op de ingeslagen weg of verder te gaan op dezelfde manier. Pas na de oorzaak van de feedback onderzocht te hebben, kun je het je veroorloven om verder te gaan. U negeert toch ook geen oplichtend rood lichtje op uw dashboard, maar zet uw auto aan de kant. Of behoort u tot de categorie sufferds die denken ‘Het zal wel meevallen’ en vervolgens met rokende motor of erger langs de kant van de weg tot stilstand komen? Dan sta je dus echt stil en ben je van anderen afhankelijk om weer op weg te komen.
Als dat zo duidelijk is in de auto, in een vliegtuig, op een schip of bij een machine, hoe komt het dan dat feedback geven en ontvangen tussen mensen/collega’s onderling vaak als zo lastig wordt ervaren? Men wil/durft het niet te geven en men vindt het lastig om te ontvangen. Lastig om te geven, want het zou de relatie wel eens ongunstig kunnen beïnvloeden. Nou gebeurt dat op den duur toch wel als je die feedback niet geeft. Want dan blijft het ongewenste zich herhalen. Of, zoals iemand met wie ik ooit samenwerkte het treffend zei: dan blijft de stapel grijze kaartjes groeien. En een te hoge stapel kaartjes? Tja, da’s geen stevig bouwwerk, dus die valt uiteindelijk om. En dan is er zo veel emotie in het spel, dat het lastig zo niet onmogelijk wordt om de feedback zuiver te geven en te ontvangen. Je moet dan meestal wel van heel goede huize komen om te luisteren naar de inhoud van de boodschap en niet geraakt te worden door de toon en de lading. Onlangs werd ik nog door een organisatie benaderd waar de stapel grijze kaartjes te hoog was geworden. Het gevolg was geen fijn proces, het eindigde met alleen maar verliezers. Dat is een lastig vertrekpunt om weer tot coöperatie te komen. Niet onmogelijk, maar kost wel tijd!
Lastig om te ontvangen blijkbaar ook, feedback. Het geeft blijkbaar een gevoel dat jij niet deugt in plaats van dat je een cadeautje krijgt, dat jij uit mag pakken en bekijken wat jíj er mee doet. Is het voor jou? Dan is het aan jou om het te gebruiken. Herken je het niet, dan mag je de gever bedanken voor het cadeau en het loslaten. Feedback is niet meer dan dat wat ik in het begin van dit artikel ook al schreef, een signaal dat je op de huidige weg of de huidige manier mogelijk niet het doel bereikt dat je voor ogen hebt. Gratis en voor niets, uit de gulheid van iemand die je de gelegenheid geeft je te ont-wikkelen, te verbeteren, bij te stellen, effectiever te worden.
In de loop der jaren heb ik diverse activiteiten verzameld, waarmee je op een ontspannen manier met feedback kun oefenen. Meer weten?: 0654906002 of pieter@hy-aconsulting.nl. Dan gaan we gelijk in op hoe je de meter in het groen kunt houden. Namelijk door het uitdelen (én ontvangen) van schouderklopjes, gemeende complimenten. Dat is brandstof!
En let wel, meestal gaat 80% of meer goed en betreft feedback het kleine deel dat overblijft. Overigens, dat heb ik zelf ook moeten leren. Dus er is hoop!
